Update uit Wenen over de visumaanvraag van de Hunters

Update uit Wenen over de visumaanvraag van de Hunters

Na 7 dagen en nachten buiten in de kou, is ons verblijf in de visa-rij eindelijk voorbij. Het was een periode vol dramatiek, het vroeg veel geloofskracht en nu is er een nieuwe periode van wachten aangebroken. We hadden hulp van meer dan 60 vrienden die in een soort ploegendienst van steeds 3 uur de wacht hielden. Dankbaar zijn we ook dat de moeder van Stacey bij ons op bezoek was, daardoor hebben wij samen als één familie deze ervaring mogen doorstaan.
Het was echt net alsof we deelnamen aan een overlevingsspel, waar mensen elkaar te slim af moeten zijn en elkaar moeten uitschakelen. Er zijn geen officiële regels voor alles wat er buiten het overheidsgebouw gebeurt. Vergelijk het met een soort vrijstaat. Er geldt maar één ding: Zorgen dat je op 2 januari klokslag 8 uur in de morgen één van de 130 aanvragers bent, maakt niet uit hoe. Wij sloten een soort bondgenootschap met 8 Chinezen en 14 Koreanen die ook vanaf 26 December voor en direct achter ons in de rij stonden. Ik begon mijn geloof in Christus te delen met de leider van de groep Chinezen die zichzelf een atheïst noemde en de Engelse taal geleerd had van Canadese zendelingen in China. Veel van de Koreanen zijn gelovigen en het was een vreugde om met hen van gedachten te wisselen. Verder was er ook een groep Oostenrijkse rugbyspelers die werkten voor een schimmige advocaat, die zelf weer Russische miljonairs vertegenwoordigde. De Rugbyspelers waren ogenschijnlijk aanwezig om de orde te bewaren en mensen te “helpen” om hun plaats in de rij te bewaken. Ook was er een schimmige Iraanse advocaat met meer dan 30 aanvragen op zak die steeds maar een paar uur per dag aanwezig was en vaak smoesde met visa-officials. Verder bevonden zich nog een groep met mensen uit Ukraine, Kosovo en Albanië, die verschillende soorten visums moesten aanvragen.

Na de tweede nacht kwamen politieagenten langs die ons sommeerden onze tent af te breken, vanaf die tijd sliepen wij en ons team in onze campingstoelen. Er gingen steeds een paar verschillende intekenlijsten door de rij met een nummeringssysteem wat geprint was op uitnodigingskaarten voor een kinderfeestje! ( Zie foto’s) Onze nummers buiten waren 11-16; 5 Hunters en 1 Mexicaanse zendeling die bij ons was. We hoopten dat we niet zouden worden overrompeld en buitenspel gezet zouden worden door anderen. Het was net een spel, het had ook heel leuk kunnen zijn, ware het niet dat het levensecht was en onze toekomst in dit land er vanaf hangt. Al met al was het een behoorlijke stressvolle periode.
Gedurende de week werden we door vrienden voorzien van voedsel, warme dranken en vierden we Oud & Nieuw met diverse vrienden en maakten er het beste van. Onze gehele familie bracht de laatste nacht, gezeten in en rond de auto, van 18.00 ’s avonds t/m 8.00 ’s morgens met ons door in een temperatuur van -6! Op 2 januari om 5.45 zei het rugbyteam dat wij allemaal in de rij moesten staan, netjes 2 aan 2, zoals kleine kinderen. Dat deden wij netjes anderhalf uur lang totdat de deuren van het kantoor geopend werden. Het was zo koud dat onze tenen gevoelloos werden. Toen we eenmaal binnen in de rij stonden waren daar opeens 4 advocaten, inclusief de “rugby-advocaat” die 20 plaatsen achter ons stond, die samen op de één of andere “handige” manier voordrongen! Wij protesteerden hier openlijk tegen bij de officials en filmden het hele voorval, maar helaas vonden we geen gehoor en werd er niets tegen gedaan. We kregen nieuwe nummers toegewezen: 27-32, maar toen zagen we voor onze ogen het aantal advocaten veranderen in een paar dozijn aanvragen! Dat gebeurde echt vlak voor onze neus, we waren overrompeld en hielden er een nare bijsmaak aan over. Ondanks alles wat er is gebeurd zijn we nog steeds optimistisch over het feit dat we onze visums zouden moeten kunnen krijgen. Maar veel mensen achter ons in de rij, die net als wij dagen en nachten buiten hebben gewacht, zullen geen visum krijgen vanwege de corruptie van de visa-advocaten.

Dankzij deze beproeving hebben we een paar positieve lessen geleerd:
1. We bezitten een paar serieuze toegewijde vrienden in Wenen die zich voor ons opofferden en uren met en voor ons in de kou hebben gestaan.
2. Over de hele wereld hebben we trouwe vrienden die de hele week dagelijks voor ons hebben gebeden.
3. We hebben diep respect en nog meer compassie gekregen voor de daklozen, vluchtelingen, mensen die onrecht worden aangedaan. We hebben een klein beetje mogen ervaren van wat zo veel anderen iedere dag moeten meemaken.
4. We ontwikkelden een behoorlijke hoeveelheid veerkracht en leerden op elkaar te vertrouwen.
5. We leerden nogmaals dat Gods kracht volmaakt wordt in onze zwakheden.

Blijft u alstublieft voor ons bidden totdat onze aanvragen zullen zijn aangenomen. We verwachten niet later dan midden februari bericht te krijgen, maar anderen die ook voor dit soort aanvraag hebben moeten wachten, kregen niet eens antwoord na 6 maanden!

Bidt ook voor de mensen die we in de rij hebben ontmoet, dat God het zaad wat gepland is tot groei mag brengen en mensen tot Hem brengt.
En bidt dat de quota voor een verblijfsvergunning sterk mag toenemen in de toekomst. Dat zou het voor zendelingen veel makkelijker maken om visums te kunnen verkrijgen. Bovenal zou het de winst van de corrupte advocaten tenietdoen als het aanbod van visums groter is dan de vraag!

Nogmaals hartelijk dank dat u ons opdroeg in uw gebeden tijdens deze afgelopen week en voor het feit dat u wilt blijven bidden. In Christus verbonden,

Brad and Stacey

Next Post Previous Post

Comments are closed.